Samenvatting
In het voorjaar van het roerige jaar 2020 verruilden Pieter Waterdrinker, zijn vrouw en drie poezen hun appartement in Sint-Petersburg voor een tijdelijk onderkomen in de Franse Tarn. Wanneer Waterdrinker in november van dat jaar enkele weken in het Schrijvershuis aan het Spui in Amsterdam verblijft, beleeft de coronapandemie inmiddels zijn hoogtepunt. Op een dag verschijnt de dertigjarige Jeva Harms in het Schrijvershuis, die daar eerder verbleef met de zwarte rapdichter Winston Wow. Als dan ook nog eens Waterdrinkers succesvolle en schatrijke oude schoolvriend Otto Brons opduikt, ziet de schrijver zich geconfronteerd met een geheim uit zijn verleden dat zijn bestaan volledig op zijn kop zet. Biecht aan mijn vrouw is een even hilarisch als weemoedig relaas over de zin van het leven, over liefde, kinderen, trouw en ontrouw, over het verstrijken van de tijd en het onherroepelijke ouder worden. Met schwung en milde spot becommentarieert Waterdrinker de huidige tijd, waarbij hij de lezer wederom tot de laatste bladzijde weet te boeien.
"Biecht aan mijn vrouw is een tussenboek dat weliswaar met enorm veel vertelplezier geschreven lijkt te zijn, maar preludeert op een grotere roman waarin Waterdrinker teruggaat naar de zeventiende eeuw. Laten we hopen dat dat stuk in deze roman geen fictie is." ~ Tzum
"In een roman over degeneratie komen alle aspecten van het menselijk leven bijeen, van de corona-pandemie tot de ouderdom en een lange liefdesrelatie." ~ NRC ★★★★
"Biecht aan mijn vrouw van Pieter Waterdrinker lijkt een tussenboek te zijn dat weliswaar met enorm veel vertelplezier geschreven is."~ Dagblad van het Noorden ★★★★
"Pieter Waterdrinker schrijft met 'Biecht aan mijn vrouw' een kroniek van een dolende wereldburger." ~ Leeuwarder Courant ★★★★
"Waterdrinker maakt bezielde, noodzakelijke bestaansbalans op." ~ Elsevier Weekblad
Te koop bij:
Reactie plaatsen
Reacties